کربوکسی تراپی
کربوکسی نام علمی گاز دی اکسید کربن CO2 بوده و در کرب.کسی تراپی از این گاز زیر پوست تزریق می شود.
بدن این مورد را به عنوان کمبود تلقی می کند و جریان خون در این منطقه افزایش می یابد و این افزایش گردش خون سبب رسیدن مواد مغذی به این منطقه می شود و ترمیم سلولی اتفاق می افتد.
از این تکنیک به عنوان جوانسازی،ترمیم سیاهی و گودی زیر چشم،کاستن ازچروک ها و ترک های پوستی و کاهش سلول های چربی یا سلولیت ها استفاده می شود.
تاریخچه این درمان به 70 سال قبل در فرانسه برای درمان بیماری عروقی باز می گردد و در حال حاضر در آمریکای شمالی و جنوبی و اروپا برای زیبایی استفاده می شود.
گاز دی اکسید کربن یک گاز غیر سمی است و به طور طبیعی توسط سلول های بدن ما بعنوان محصول متابولیسم هر روز تولید شده و وارد خون میشود و از طریق ریه ها دفع می شود بنابراین برای بدن هیر سمی می باشد.
حتی اگر این گاز به طور مستقیم وارد رگ شود نمی تواند آمبولی ایجاد کند و به راحتی دفع می شود.
به طور علمی دو اتفاق در اثر وجود گاز CO2 در بدن می افتد.نخست با ورود گاز دی اکسید کربن به بافت،هموگلوبین به دلیل تمایل بیشتر به دی اکسید کربن،اکسیژن را آزاد می کند و به دی اکسید کربن متصل می شود.
این مساله سبب می شود تراکم زیاد اکسیژن دریافت شده در نهایت باعث افزایش جربان خون،و افزایش بازسازی و تولید بیشتر تار های کلاژن والاستین در همان محل می شود.
پس از تزریق در بافت چربی که با فشار بالا انجام می شود،مکانیسم اثر دی اکسید کربن متفاوت است.
ابتدا ایجاد آسیب ناشی از فشار و ضربه،باعث یک سلسله فعالیتها به شکل آبشاری شده که نتیجه آنها تجزیه چربی با مکانیسم (LIPOLYSIS OXIDATIVE) خواهد بود و بعد با افزایش جریان خون در رگها،باعث افزایش اکسیژن در محل و دفع بهتر چربی می شود.
موارد استفاده روش کربوکسی تراپی:
- رفع تیرگی دور چشم
- رفع استرچ مارک(ترک های چوستی ناشی از چاقی و حاملگی)
- کاهش سلولیت و کاهش توده چربی موضعی
- رفع چروک های صورت و دور چشم
- رفع اسکار های ناشی از سوحتگی،آکنه و جراحی
- رفع پدیده رینود
- رفع زخم های عروقی
- رفع بیماری های ایسکمیک اندام تحتانی
- رفع شل شدگی و افتادگی پوست
- جوانسازی پشت دست،دکلته و گردن
- رفع بیماری های ERECTILE به دلیل مسائل عروقی زیر
- برطرف کردن خطوط ریز دور دهان و خط خنده
- قبل و بعد از لیپوساکشن
- کاهش چشمگیر ریزش مو
- کاهش درد و اسپاسم عضله در پزشکی ورزشی